Balans van zoet, zuur, zout, bitter en umami
Waarom bloggen mijn mannelijke collega’s vrij fanatiek, terwijl de dames (inclusief ikzelf) aarzelend aan de kant staan? Tijdens een lunchgesprek vertelde collega @Inbon dat ze af en toe aan een blog begint, maar vaak vindt ze dat de insteek te negatief is. Je wilt toch niet dat wie jou googled allemaal negatieve stukjes tegenkomt? Er wordt op het web al zo veel geroepen hoe slecht van alles en nog wat is ‘#failfailfail!!!’ (tot zover @Inbon). Maar toch, boosheid en verontwaardiging zijn sterke impulsen om de pen te grijpen. En vaak een leuke bril om door te lezen.
Het gesprek leidde tot de conclusie dat een goede blog bestaat uit de juiste balans tussen zoet, zuur en bitter. Die had ik een paar dagen eerder opgepikt in een kookprogramma en leek me hier uitstekend te passen. Hij past trouwens ook op communicatie in het algemeen en, op het gevaar af hoogdravend te zijn, het leven zelf.
Zoet: Staat bij uitstek voor het verleiden. Waarom zou ik je blog lezen als ik geen zoet krijg? Ik wil me in je blog herkennen, het gevoel hebben dat het voor mij geschreven is, lezen dat ik en mijn achterban het best goed doen… Rond ook af met zoet. Als het snoepje bij het verlaten van een restaurant: een goed gevoel bij het afscheid.
Zuur: Een beetje zuur kan heel verfrissend zijn. Eenmaal verleid, mag je me best even prikkelen of me uit mijn comfortzone halen. Alleen maar zoet bevredigt de trek tenslotte niet echt.
Bitter: Het gevaar bestaat dat ‘verfrissend’ doorschiet naar bijtend of bitter. Weinig mensen houden van bitter. Voorzichtig mee zijn dus. Hoewel, er is niks mis met een goede blog voor een niche.
Voorkom in ieder geval een bittere nasmaak.
Zout: Een vleugje humor, voegde collega @MichelvanBaal per tweet toe. Eens, humor als een vleugje zout dat je voor het opdienen over een gerecht strooit. Niet om cynisch in open wonden te wrijven. Het bittere hadden we immers al.
Er blijkt nog vijfde smaak te bestaan: umami. Dat wist ik niet, maar ik kwam het tegen toen ik mijn huiswerk deed voor deze blog. Het is altijd leuk als er wat nieuws te leren valt, ook in een blog.
Pittig is niet een smaak, maar een pijnsensatie. ‘Food for thought’ voor wie van pittige tekstjes of gerechtjes houdt.
Heb ik hiermee alle aspecten van een leuke blog opgesomd? Nee, vast niet. Waarschijnlijk is het ook een ‘vrouwending’ om mij dit af te vragen. Is dat de reden waarom we staan te twijfelen in plaats van de sprong te wagen? Die vraag of je blog wel goed genoeg is, of je wel alles hebt gezegd? Misschien is het antwoord daarop dit keer wel ‘nee’. Dit keer is het goed genoeg als dit stukje u goed gesmaakt heeft.
Meer smaakjes
En dan zijn er nog al die lekkere kruidjes en andere smaakjes, die uiteindelijk bestaan uit deze vijf basissmaken. Heerlijk, maar met mate en niet alles door elkaar. Zo is het ook met schrijven. Ik had nog allemaal leuke weetjes: dat zout het enige gesteente is dat mensen eten, dat zout vroeger een betaalmiddel was en dat ‘soldaat’ komt van ‘sal’. Maar tja, schrijven is schrappen. Je kunt altijd nog een linkje toevoegen, zoals deze naar een mooi artikel van Trouw over smaken: Het zoet, het zuur, het zout, het bitter.
Comments are closed.